Bugünlerde...

16. ayını doldurmak üzeresin bebeğim. Artık bizimle konuşuyor, oyun oynuyor, isteklerini ve istemediklerini ifade ediyorsun. Kime çektin bilmem(!) dışarlarda olmayı çok seviyorsun. Her akşam anneannenle karşılıyorsunuz beni. Servisten inmeye yakın kalbim başlıyor heyecanla atmaya, hemen seni arıyor gözlerim yolun köşesinde. Her buluşmamızda sana sarılırken içimden dua ediyorum Allah bize hiçbir ayrılık yaşatmasın diye...

Havalar ısındı ya artık, akşamları çocuk parkına uğruyoruz seninle. 25 sene önce oyun oynadığım parkta şimdi bebeğimi sallıyorum, kaydırıyorum. Daha kapısında yaklaşırken başlıyorsun elinle göstermeye. Geçenlerde hava serinleyince eve dönelim diye seni ikna etmeye çalışırken bir baktım kaydırağa tırmanıyorsun. Ben çıkarmasam da merdivenlerden, kendin tırmanıp kayabiliyorsun yani pratik akıllı kızım. Çoğu akşam iş dönüşü teyzen de katılıyor bize.

Eline geçeni balkondan atmaya sen de başladın. Terlikleri, mandalları, ayakkabıları, kumandaları (deden duymasın:) balkon demirlerinden uzatıp aşağı atmayı görev biliyorsun. Neyse ki anneannen 2. katta oturuyor da aşağı atılanlar fazla zarar görmeden toplanıyor. Bir başka keyfin de balkondan pisileri beslemek. Mahallenin kedileri seni görür görmez toplanıyorlar aşağıya. Bütün hayvanlar pisi pisi senin için. Baş parmağın ve işaret parmağını birleştirip -gel pisi pisi- yapınca, seni yememek için zor tutuyorum kendimi.

O kadar güzel "anne" diyorsun ki. Sen -anne dedikçe ben de cevap veriyorum -efendim yavrum, yine en tatlısından -anne, -efendim balım, -anne, -birtanem...böyle sürüp gidecek bir nedenle kesmek zorunda kalmasak...O anı dondurup sonsuza kadar yaşamak istiyorum.
Lenslerimi nasıl çıkardığımı görmüşsün, çok komik taklit ediyorsun. (Bknz: Kolajın en altındaki küçük resim:=) Bir de küpe, kolye, toka, süslü bir saat takmış birini gördüğünden -Ayyyyyyy demen var, mutlaka kameraya çekmem gerek. Şimdiden çok meraklısın, kokoş bir kızım mı olacak benim acaba :=)